Siemiatycze są miastem od 1542 roku i przez te wszystkie lata aż po czas obecny były miasteczkiem targowym. Kiedy upadał DROHICZYN , Siemiatycze rosły w siłę, także dzięki aktywnemu osadnictwu Żydów. Siemiatycze od XVIII stulecia znalazły się wśród najlepiej rozwiniętych gospodarczo miast podlaskich, co zawdzięczały położeniu nad Bugiem oraz właścicielom z rodu Sapiehów, szczególnie Michałowi oraz księżnej Annie z Sapiehów Jabłonowskiej. Zbudowano za ich czasów m.in. zespół klasztorny Księży Misjonarzy, ratusz, szpital, szkołę położniczą, bożnicą żydowską, świątynią ewangelicką, drukarnię oraz pałac, mieszczący liczne zbiory przyrodnicze, geologiczne i historyczne.
W 1807 r. Siemiatycze przyłączone zostały do Cesarstwa Rosyjskiego, przez co przybywało ludności żydowskiej i prawosławnej. Rusyfikacja i wprowadzenie nowego ustawodawstwa wywoływały opór części mieszkańców, którzy podjęli walkę narodowowyzwoleńczą. 6 i 7 lutego 1863 r. w Siemiatyczach stoczona została jedna z największych bitew Powstania Styczniowego, niestety przegrana. Miasteczko powoli podupadało. Działania i i II wojny przyniosły miastu ogromne zniszczenia materialne, jak również poważne straty ludzkie. W początkowych latach 40-tych XX wieku niemal całkowitej zagładzie uległa ludność żydowska.
Współcześnie w 1999 r. ponownie został reaktywowany powiat siemiatycki i Siemiatycze są jednym z ważniejszych powiatowych ośrodków administracyjnych na Podlasiu.
Zazwyczaj, wjeżdżając do miasteczek, rozglądam się za parkingiem koło kościoła lub cmentarza, bo bywają duże, wolne i bezpłatne:) Tak i tym razem. Zauważyłam takie miejsce koło cmentarza i stąd zaczęłam i była to dobra decyzja, bo wszędzie miałam blisko.
Kompleks cmentarzy w Siemiatyczach powstał w 1805 r. Rok później wydzielony teren ogrodzono dzieląc go na trzy części, dla trzech wyznań: katolickiego, unickiego i protestanckiego. Część unicką od katolickiej oddziela kamienny murek, który zbudowano w wyniku carskiej ustawy z 1839 r. dzielącej społeczeństwo wg wyznań. Po likwidacji unii i zmniejszeniu się w Siemiatyczach liczby ewangelików część ich cmentarza przejęli prawosławni.
W części unickiej znajduje się kościółek cmentarny świętej Anny. To najstarszy drewniany budynek w Siemiatyczach. Kaplica zbudowana została w 1827 roku i służyła jako kaplica grzebalna katolikom, unitom i ewangelikom.
Tu pochowani są legioniści - żołnierze, którzy zginęli w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r.
Na terenie cmentarza stanowiska swoje miały oddziały powstańców styczniowych, którzy brali udział w słynnej bitwie pod Siemiatyczami. Symboliczny grób powstańców z 1863 roku z pamiątkowym pomnikiem, który wystawili mieszkańcy Siemiatycz w 1986 roku.
Na nekropolii znajdziemy także wiele zabytkowych nagrobków objętych opieką Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz.
Murowana, klasycystyczna kaplica ewangelicka zbudowana ok. 1800 roku, to domniemane dzieło architekta Szymona Bogumiła Zuga. Usytuowana na terenie dawnego cmentarza ewangelickiego.
Kasetonową kopułę wieńczy latarnia ze świetlikiem. Kaplica jest jedynym przykładem klasycystycznej kaplicy cmentarnej na terenie dawnego woj. białostockiego.
Wewnątrz urządzono ekspozycję krzyży nagrobnych z cmentarza, niektóre mają więcej niż 200 lat. Wykonane zostały przez miejscowych rzemieślników.
Po obejrzeniu starych nagrobków skierowałam się do Cerkwi pw. św. Apostołów Piotra i Pawła
z 1866 r. Cerkiew jest przykładem murowanej architektury sakralnej o zdecydowanych wpływach rosyjskich. Wraz z ogrodzeniem, stróżówką i cmentarzem przycerkiewnym tworzy unikalny zespól o dużych walorach architektonicznych i kulturowych.
Wystrój wewnętrzny cerkwi stanowią m.in. Ikona Mikołaja Cudotwórcy z 1908 roku i ściany pokryte freskami nawiązującymi do malarstwa bizantyjskiego.
W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się dawny Zespół Klasztorny Misjonarzy.
Klasztor Ojców Misjonarzy sprowadzonych do Siemiatycz w 1719 r. został zbudowany w I poł. XVIII wieku. Zakonnicy zbudowali murowany dom, w którym umieścili szkołę, szpital i klasztor, przebudowali fasadę kościoła i kruchtę oraz wznieśli wieżę. W ramach represji po Powstaniu Listopadowym klasztor został zamknięty, a zakonnicy przeniesieni do Białegostoku. W skład zespołu wchodzą: kościół pw. Wniebowzięcia NMP, dzwonnica, klasztor, ogrodzenie z bramą i stacjami Męki Pańskiej. Elewacja budynku należy do nielicznej w Polsce grupy fasad kolumnowych. Obecnie plac przed klasztorem jest w remoncie.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny - budynek kościoła należy do najpiękniejszych w Diecezji Drohiczyńskiej. Budowę rozpoczął Leon Sapieha, a ukończył ją w 1637 roku jego syn Kazimierz Sapieha. Posiada formę bazyliki z kwadratową wieżą, na której znajduje się zegar.
W murze od zachodu znajduje się brama główna, na której od 1864 roku najwyższym elementem jest figura św. Michała Archanioła, uprzednio zdobiąca jedną z czterech bram ratusza.
Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz zaprojektowany przez Karola Baya, a wykonany przez pracownię rzeźbiarską Bartłomieja Bernatowicza w latach 1729-1730. W podobnym stylu jak ołtarz główny, utrzymane są barokowe ołtarze boczne, które wraz z rzeźbami, obrazami olejnymi, tabernakulami, tkaninami wpisane zostały do rejestru zabytków.
Za czasów księżnej Anny Jabłonowskiej, z powodu rozbudowy miasta, Żydzi utracili swój cmentarz. Jako rekompensatę księżna ufundowała w 1797 roku synagogę w stylu klasycystycznym wg projektu Szymona Bogumiła Zuga. Główne wejście do synagogi było przeznaczone dla mężczyzn; kobiety do synagogi wchodziły z boku, od strony południowej. Po II wojnie światowej w budynku synagogi powstał dom kultury i jest w nim po dziś.
Po sąsiedzku znajdował się dom talmudyczny. Neobarokowy budynek z elementami modernizmu zbudowany w 1893 roku, do 1941 pełnił funkcje domu modlitwy. Teraz w budynku mieści się szkoła zawodowa.
Jest 13 kwietnia, Niedziela Palmowa, Siemiatycze szykują się do Świąt Wielkanocnych:)
