Ścieżka Spławy ze Starego Załucza. Bywam tu często. Tym razem na krótko, ponieważ jest przeprowadzany mały remont kładek na szlaku, więc fragment po grobli jest nieczynny. A więc ścieżka w wersji pod prąd czyli z powrotem:) Bez aparatu, tylko z telefonem, w ostatnich godzinach kończącego się dnia, tuż po zmianie czasu, kiedy o 16.00 jest już ciemno. Słońce zachodzi nad jeziorem Łukcze, szkoda, że na zdjęciach nie słychać tego stada gęsi na drugim brzegu:)
W czasie I wojny światowej, 2 maja 1915 roku rozpoczęła się bitwa pod Gorlicami, dzięki której wojskom niemieckim i austro-węgierskim udało się przełamać front rosyjski. Najwyższą ofiarę poniosło w tej operacji blisko 200 tysięcy żołnierzy. W walkach brała udział elita wojsk niemieckich i austro-węgierskich. Nowością taktyczną tej bitwy było zmasowane użycie wielkiej ilości dział na stosunkowo małym odcinku. Ostrzał artyleryjski miał wyprzedzić atak piechoty. Na odcinku 30 km zgromadzono ok. 1000 dział. Po trwającej cztery godziny artyleryjskiej kanonadzie do walk przystąpiła piechota. Pozycje rosyjskie udało się przełamać 5 maja. Carska armia wycofywała się, oddając Niemcom Sanok i Jasło. Operacja gorlicka miała kluczowe znaczenie dla przełamania frontu i doprowadziła do zajęcia przez państwa centralne w sierpniu 1915 roku Warszawy i odepchnięcia Rosjan aż poza ziemie polskie, teren obecnej Białorusi, Litwy i Ukrainy.
Cmentarz wojenny nr 123 Łużna-Pustki jest pamiątką operacji gorlickiej z okresu I wojny światowej. Jest to największa nekropolia w Galicji Zachodniej, spoczywa na niej ponad tysiąc żołnierzy, którzy oddali życie w tym epizodzie Wielkiej Wojny, walcząc po obu stronach konfliktu. W 2016 roku Parlament Europejski wyróżnił miejsce Znakiem Dziedzictwa Europejskiego, ze względu na historię oraz rolę w promowaniu wartości, na których opiera się Unia Europejska.
Cmentarz powstał w latach 1917-1918. Jego założenie przestrzenne jest dziełem polskiego rzeźbiarza Jana Szczepkowskiego, a drewnianą kaplicę zbudowano według koncepcji słowackiego architekta Dusana Jurkovica. Wśród porastających wzgórze buków znajduje się 829 pojedynczych mogił i 46 grobów zbiorowych. Mogiły oznaczone drewnianymi krzyżami rozmieszczone są w regularnych rzędach tworzących duże grupy; tuż pod szczytem wzgórza rozlokowano je amfiteatralnie. Wijące się pośród drzew ścieżki, przechodzące w stromych miejscach w schody, przywodzą na myśl założenie krajobrazowego ogrodu. W drodze na szczyt umieszczono kamienny taras, z którego widać panoramę Beskidu Sądeckiego i Tatry. Całość założenia wieńczy drewniana kaplica.
Miejsce to robi ogromne wrażenie.
Stadnina Koni Huculskich Sp. z o.o. w Gładyszowie jak sama nazwa nie wskazuje, mieści się w Regietowie:) Już kiedyś zwiedzałam STADNINĘ, teraz popatrzyłam na konie pasące się na łące. Ogromnie żałowałam, że muszę tego dnia odjechać do domu, bo na następny dzień miał się odbyć malowniczy spęd koni z pastwisk. Wydarzenie wpisane do mojego kalendarza na przyszły rok, obowiązkowo!
Hucuły to niewielkie, prymitywne koniki górskie, są jedną z najstarszych polskich ras. Wytworzone zostały na terenie Bukowiny oraz Karpat Wschodnich tzw. Karpat Lesistych, w górnym biegu Czeremoszu, Prutu, Putilli, Mołdawy, Suszawy Tissy. Najprawdopodobniej są potomkami różnych typów koni: tatarskich, orientalnych, arabskich, tureckich, koni Przewalskiego, a także koni z krwią norycką. Rasa ta kształtowała się głównie pod wpływem środowiska- ostrego klimatu górskiego, przy ubogiej paszy i bardzo prymitywnych warunkach bytowania.
Hucuły charakteryzują się dużą inteligencją i wytrwałością w pracy. Nigdy nie traciły kontaktu z człowiekiem, co niewątpliwie przyczyniło się do ukształtowania ich charakteru. Z reguły są to łagodne i pojętne zwierzęta. Są doskonałymi stępakami pod wierzch. Wykazują dużą odwagę i samodzielność, a wysoki stopień inteligencji pozwala im na pokonanie każdej przeszkody. Hucuł jest silny, wielkiego serca i charakteru, odporny na choroby i ciężkie warunki atmosferyczne, mało wymagający co do paszy jak i warunków bytowania. Spokojny i przyjazny, zawsze chętny do współpracy z jeźdźcem stał się wspaniałym koniem „ rodzinnym”.
I jest ciekawski i sympatyczny:)
... i krowy z Gładyszowa:)W Beskidzie Niskim krowy mają doskonałe warunki do wypasu, a szczęśliwe zwierzęta, to szczęśliwe mleko, a z niego można robić przepyszne sery. A jak nie ma mleka w domu, to katastrofa, to nawet gorzej niż wtedy, gdy chleba zabraknie:)
A czasem trafi się i kot:)
