Jedną z najstarszych zabytkowych nekropolii na terenie Bielska Podlaskiego jest cmentarz, który znajduje się między ul. Dubiażyńską i ul. Wojska Polskiego. Jest to nekropolia wielowyznaniowa, oddająca wielokulturowy charakter i przeszłość miasta. Wytyczona została przez władze pruskie w 1797 r., które nakazywały przeniesienie cmentarzy poza teren zabudowany. Wiek cmentarza w Bielsku Podlaskim stawia go w rzędzie najstarszych, czynnych nekropolii w Polsce.
Neoklasycystyczna kaplica cmentarna świętego Wincentego aPaulo zbudowana została w latach 1859-1860 z inicjatywy proboszcza bielskiego, księdza Antoniego Aklińskiego.
Grobowiec rodziny Kamieńskich.
Cerkiew Świętej Trójcy - pierwszą drewnianą cerkiew Świętej Trójcy ufundowała królowa Bona. Zbudowano ją między 1533 a 1556 rokiem w dzielnicy Nowe Miasto. Nieremontowana, w 1774 roku uległa zawaleniu. Odbudowano ją na przełomie osiemnastego i dziewiętnastego wieku. W 1852 roku nieczynną świątynię z terenu miasta przeniesiono na cmentarz miejski.
Na kurhanie ustawiono ażurowy krzyż. Po stronie południowej 2 groby - żołnierza AK o pseudonimie "Witek" oraz symboliczny żołnierzy nieznanych.
Mogiła furmanów pomordowanych 31 stycznia 1946 r. koło wsi Puchały Stare przez Oddział Zbrojnego Podziemia PAS-NZW kapitana Romualda Rajsa. Kapitan Romuald Rajs, pseudonim Bury, żołnierz wyklęty, kawaler Virtuti Militari, zbrodniarz. Jedni uważają go za bohatera, inni za winnego śmierci dziesiątek cywilów. Walczył o wolność Polski, jednocześnie strzelał do niewinnych i palił ich domy. Motywacją do działań Burego była walka z komuną i czystki etniczne.
„Bury” ponosi odpowiedzialność za szereg zbrodni wojennych. Z jego rozkazu rozstrzeliwano jeńców litewskich. Po wojnie dowodzony przez niego oddział spacyfikował szereg wsi na Podlasiu, dokonując zbrodni przeciwko ludności cywilnej narodowości białoruskiej, wyznania prawosławnego, m.in. w Puchałach Starych, w Zaleszanach oraz we wsiach Zanie, Szpaki i Końcowizna (1946). W Puchałach przeżył to zdarzenie Prokop Iwacik, który opowiadał później, że po odczytaniu wyroku „w imieniu Rzeczpospolitej” „żołnierze rzucili się na furmanów, ściągnęli z nich ubrania, razem z bielizną (…) zaczęli mordować furmanów, bijąc ich obuchami siekier i kłonic wziętych z furmanek po głowach”. Po wszystkim „Bury” miał dodatkowo nakazać zmasakrowanie twarzy pomordowanych tak, żeby ich rodzone matki nie poznały.” W latach 2002–2005 Instytut Pamięci Narodowej przeprowadził śledztwo w sprawie czynów popełnionych przez „Burego”, które wykazało, że jego działalność nosi znamiona ludobójstwa na prawosławnej społeczności białoruskiej w powojennych granicach Polski.
Cmentarz wojenny żołnierzy Armii Radzieckiej i mogiła żołnierzy Wojska Polskiego poległych w walkach o wyzwolenie ziemi bielskiej w okresie II wojny światowej.
„Polska Droga Krzyżowa 1772-1989” – 14 tablic upamiętniających wydarzenia z historii Polski.
Najokazalszy grobowiec zbudowany w formie kaplicy. Spoczywa tu rosyjski pułkownik Mikołaj Ehrn, zmarły w 1894 roku, dowódca 62 suzdalskiego pułku piechoty.
Po wyjeździe z miasteczka zatrzymuję się jeszcze w lesie, w uroczysku Osuszek, w miejscu, gdzie 15 lipca 1943 Niemcy zamordowali 49 przedstawicieli inteligencji bielskiej w Lesie Pilickim. Las Pilicki stał się miejscem kaźni dla większej ilości ofiar. Łącznie w latach 1941-1944 Niemcy zamordowali tam prawie tysiąc osób, w tym także dzieci. Cześć ciał, w tym ofiary z 15 lipca 1943 roku, ekshumowano i przeniesiono na pobliski cmentarz.
