Wzniesiono go w 1520 roku z ręcznie ciosanych bierwion modrzewiowych. W XVIII w. dostawiono wieżę i rozłożyste soboty. Powierzchnie kościoła, z wyjątkiem izbicy, pokryte są gontem, co potęguje malowniczość bryły.
Soboty to te rozłożyste podcienia. Budowane były o to, aby dać schronienie i miejsce na nocny odpoczynek wiernym, którzy z powodu dużej odległości do kościoła musieli przychodzić już wieczorem w sobotę, aby zdążyć na poranne niedzielne nabożeństwo. Stąd nazwa podcieni - soboty.
Obecne wyposażenie stanowi m.in. późnorenesansowy ołtarz główny z pocz. XVII w., zrekonstruowany w latach 1948–49 po dewastacji w 1915 r. W bogato polichromowanym ołtarzu widnieje obraz przedstawiający św. św. Mikołaja, Benedykta i Antoniego oraz rzeźba Zbawiciela Świata.Wyposażenie wnętrza jest dość ubogie, ponieważ kościół został poważnie zdewastowany podczas działań wojennych na przełomie 1914 – 1915 roku, w trakcie zaciętych walk bitwy pod Gorlicami (drewniany materiał posłużył na budowę okopów i na opał).
Obiekt w 2003 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.