Cerkiew powstała z inicjatywy miejscowego starosty Jana Płazy, który pragnął przyciągnąć do wsi większą liczbę osadników. Miejscowość z cerkwią była dużo bardziej atrakcyjna do zamieszkania – przez pół wieku liczba mieszkańców Gorajca wzrosła z ok. 20 (w 1564) do ok. 250 (w 1620).
Była użytkowana przez wiernych trzech wyznań – do początku XVIII wieku była to świątynia prawosławna, następnie, gdy eparchia przemyska, do której należała parafia przeszła na unię, użytkowali ją grekokatolicy, a po 1947 świątynia znajduje się pod opieką parafii rzymskokatolickiej.
Cerkiew z XVI wieku w Gorajcu to jeden z najstarszych zabytków tego typu w Polsce. W 2011 roku świątynia otrzymała tytuł „Perły Podkarpacia”.
Cerkiew to nie jedyna atrakcja Gorajca. Przy wjeździe przywitał mnie taki obrazek (we wsi zamieszkałej przez kilka osób!):
Sznur samochodów rozciągał się na odcinku około 2 km:) A wszystko przez coroczną huczną imprezę o nazwie "Folkowisko" w "Miejscu żywej tradycji Chutor Gorajec". Niestety, nie kupiłam wcześniej wejściówki, więc tyko niejako zza płota mogłam posłuchać muzyki, a program był tak bogaty, że na przyszły rok pomyślę o imprezie zawczasu.
Tak się gra na Folkowisku, zdjęcia z Chutoru i cerkwi:
Gorajec ze swoimi udogodnieniami dla rowerzystów zdobył certyfikat MPR – Miejsca Przyjaznego Rowerzystom znajdującego się na powstałym właśnie wschodnim szlaku rowerowym GreenVelo.
To jeszcze nie wszystko w Gorajcu. Zgodnie z tabliczką informacyjną poszłam pieszo 1734 kroki tą oto drogą:)
Na skraju łąk i lasu, z dala od wsi znalazłam kapliczkę z przepływającym pod nim strumykiem. Bardzo piękne nastrojowe miejsce.
