Być w Barcelonie i nie zobaczyć dzieł Gaudiego ? Niemożliwe!
Casa Batllo przy ul. Paseo de Gracia
W1860 roku w Barcelonie zatwierdzono ambitny plan urbanistyczny znany Planem Cerdà. Wówczas ulica Paseo de Gracia stało się główną arterią miasta, a najważniejsze barcelońskie zamożne rodziny zaczęły się tu osiedlać. Ulica stała się promenadą dla pieszych i powozów konnych, a od XX wieku główną aleją dla samochodów.
Obecny dom Casa Batllo pierwotnie był zbudowany w 1877 roku przez Emilio Sala Cortesa (jednego z profesorów architektury Gaudiego), gdy w Barcelonie nie było jeszcze światła elektrycznego. W 1903 roku został zakupiony przez Josepa Batllo y Casanovasa, przemysłowca tekstylnego, który był właścicielem kilku fabryk w Barcelonie i znanym biznesmenem. Josep Batllo przyznał Antoniemu Gaudiemu pełną swobodę, powierzając mu kierownictwo projektu, który początkowo wiązał się z wyburzeniem budynku. Jednak Gaudi wykluczył wyburzenie domu i został on całkowicie przebudowany w latach 1904-1906. Architekt całkowicie zmienił fasadę i przekształcił wnętrze w prawdziwe dzieło sztuki.
Od lat 50. XX wieku Casa Batllo nie była już własnością rodziny Batllo. Po przejęciu przez różne firmy i osoby prywatne, od lat 90. XX wieku budynek jest w rękach obecnych właścicieli, rodziny Bernat, która całkowicie odrestaurowała dom. W 1995 roku rodzina udostępniła dom publiczności. Od 2002 roku, w Międzynarodowym Roku Gaudiego, w Casa Batllo oferowane są również imprezy kulturalne.
Obecnie Casa Batllo jest obiektem światowego dziedzictwa UNESCO i ikoną Barcelony.
W sąsiedztwie Casa Batllo znajduje się jej rywalka, czyli modernistyczna kamienica Casa Amatller. Kamienica powstała dla magnata czekolady Antoniego Amatllera. Projekt innego konkurencyjnego architekta powstał w latach 1898-1900. Fasada budynku jest płaska, z różnymi elementami architektonicznymi romańskiego i katalońskiego gotyku. Elewację wykończono karbowanym gzymsem. Przypomina ona średniowieczną europejską architekturę północy. W budynku nadal funkcjonuje pijalnia czekolady, jednak wstęp do domu jest biletowany.
No i czas na kolejny sąsiadujący budynek, to Casa Lleo i Morera, jeden z trzech budynków w tzw. Bloku Niezgody (chodzi o konkurencję trzech architektów projektujących trzy sąsiadujące kamienice) Oprócz charakterystycznej ozdobnej fasady, Casa Lleo i Morera może pochwalić się wspaniałymi witrażami i rzeźbami autorstwa Eusebi Arnau.
Kolejna wizyta u Gaudiego odbyła się następnego dnia i był to Dom Mistrza Gaudiego.
Casa Museu Gaudí był niegdyś rezydencją samego Gaudiego, który mieszkał w nim w latach 1906-1925. Dom Gaudiego jest obecnie otwarty dla publiczności jako muzeum, w którym można obejrzeć kolekcję dzieł sztuki i mebli Gaudiego.
Dom Gaudiego znajduje się na terenie Parku Guell, zaprojektowanego przez Gaudíego na życzenie jego przyjaciela Eusebiego Guella, przemysłowca barcelońskiego, który przedsięwzięcie sfinansował. Park miał być przeznaczony dla bogatej burżuazji, ale nigdy nie został ukończony. W 1922 roku władze Barcelony wykupiły teren i przekształciły go w park miejski. W 1969 roku wpisano park na listę narodowych dóbr kultury, a od 1984 roku obiekt znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.
