środa, 4 listopada 2015
wtorek, 3 listopada 2015
Kaliszany kolonia, kamieniołomy - Małopolski Przełom Wisły, Polska
W Kaliszanach (gmina Józefów) znajduje się duży kamieniołom wapieni i opok kredowych, obecnie nieczynny.
Odsłonięcie geologiczne coraz młodszych skał, kończących erę mezozoiczną uznawane są za jedną z najpiękniejszych w Europie.
Odsłonięcie geologiczne coraz młodszych skał, kończących erę mezozoiczną uznawane są za jedną z najpiękniejszych w Europie.
Janów Podlaski - Podlasie, Polska
Stadnina w Janowie Podlaskim - istniejąca od 1817 roku, najstarsza państwowa stadnina koni w Polsce - jest również jedną z najpiękniejszych. Wbrew nazwie nie znajduje się ona w samym Janowie, ale w odległej od niego o 2 km miejscowości Wygoda. Malowniczo położona wśród bujnych nadbużańskich łąk, jest prawdziwym „końskim rajem”. Stadnina słynie głównie z hodowli koni czystej krwi arabskiej. Mniej znane w świecie, ale równie znakomite są hodowane tu konie angloarabskie.
Dużą atrakcją jest znajdujący się w starym parku zabytkowy XIX-wieczny zespół stajni, z których najstarsze: „Zegarowa” z 1848 r. oraz „Czołowa” z 1841 r. zaprojektowane zostały przez słynnego architekta Henryka Marconiego.
Za datę założenia stadniny uznaje się 18 grudnia 1817 roku - dzień, w którym do Janowa dotarło stado prowadzone przez Jana Ritza, realizującego misję zorganizowania na ziemiach polskich stadniny państwowej.
Koń jaki jest każdy widzi. Czasem bywa dwugłowy:)
A kto śmie twierdzić, że koń nie zatańczy tanga ???
Dużą atrakcją jest znajdujący się w starym parku zabytkowy XIX-wieczny zespół stajni, z których najstarsze: „Zegarowa” z 1848 r. oraz „Czołowa” z 1841 r. zaprojektowane zostały przez słynnego architekta Henryka Marconiego.
Za datę założenia stadniny uznaje się 18 grudnia 1817 roku - dzień, w którym do Janowa dotarło stado prowadzone przez Jana Ritza, realizującego misję zorganizowania na ziemiach polskich stadniny państwowej.
Koń jaki jest każdy widzi. Czasem bywa dwugłowy:)
A kto śmie twierdzić, że koń nie zatańczy tanga ???
Grabarka, Święta Góra - Podlasie, Polska
Święta Góra Grabarka to miejsce, gdzie od stuleci podążają prawosławni pielgrzymi. Jej najstarsze dzieje nie są znane. Góra zasłynęła w 1710 r., kiedy epidemia cholery szalała na terenach Podlasia. W tym czasie pewnemu starcowi we śnie zostało objawione, że ratunek można znaleźć na pobliskim wzgórzu. Wierni poszli za głosem Bożym, przynosząc ze sobą krzyże. Z modlitwą obmywali się i pili wodę ze źródełka. Według kroniki siemiatyckiej parafii ratunek od choroby znalazło wówczas ok. 10 tys. ludzi. W podzięce Bogu za cud zbudowano na tym miejscu drewnianą kapliczkę Przemienienia Pańskiego. Cerkiew przebudowywana, remontowana, upiększana dotrwała do 1990 r., kiedy to podpalona spłonęła doszczętnie. Nowa cerkiew z 1998 r. jest już murowana.
Od 2000 roku na Świętej Górze znajduje się Iwierska Ikona Matki Bożej napisana na Świętej Górze Atos, podarowana na pamiątkę 2000 lat chrześcijaństwa.
Od setek lat ludzie przychodzą tu z prośbą i modlitwą o pomoc. Zostawiają swoje krzyże, pod którymi kryją się ich osobiste troski, smutki i radości.
Od 2000 roku na Świętej Górze znajduje się Iwierska Ikona Matki Bożej napisana na Świętej Górze Atos, podarowana na pamiątkę 2000 lat chrześcijaństwa.
Od setek lat ludzie przychodzą tu z prośbą i modlitwą o pomoc. Zostawiają swoje krzyże, pod którymi kryją się ich osobiste troski, smutki i radości.
Horodło - Polska
W dniu 10 października 1861 r. na fali ówczesnych nastrojów politycznych w Królestwie Polskim, pod Horodłem odbyła się ogromna wielotysięczna manifestacja ludności rozmaitych stanów i wyznań, przybyłej tu z różnych części Rzeczypospolitej, dla uczczenia 448 rocznicy Unii Horodelskiej. Władze carskie nie wpuściły manifestantów do Horodła, nie przeszkadzało im to jednak zebrać się na polach poza Horodłem. W manifestacji brali udział duchowni obrządku rzymskiego i unickiego. Na pamiątkę tych wydarzeń usypano kopiec i ustawiono drewniany krzyż. Po uroczystościach jednak na polecenie władz carskich kopiec został zniszczony. W 1924 r. odnowiono go i podwyższono do 11 m. oraz ustawiono na nim metalowy krzyż. Krzyż ma wygląd ściętego pnia drzewa z którego wyrasta nowa odrośl w postaci krzyża - jest to symbol odrodzonej Polski.
Negruś też ze mną zwiedzał:)
Dubienka - Polska
Dziś Dubienka to wieś jakich wiele... Ale kiedyś...! Pierwsza wzmianka o Dubience pochodzi z 1472 roku. Królewska wieś, znana wówczas jako Dubno, korzystnie usytuowana w pobliżu szlaku wodnego na Bugu oraz traktu wiodącego z południa przez Hrubieszów w kierunku Włodawy i Brześcia, rozwijała się jako lokalny ośrodek handlowy.
W lutym 1588 r., na mocy przywileju króla Zygmunta III Wazy, dotychczasowa wieś otrzymała prawa miejskie magdeburskie wraz z przywilejami na cotygodniowe targi oraz jarmarki. Pod koniec tegoż stulecia, na mocy kolejnego królewskiego przywileju, w Dubience zaczęli osiedlać się Żydzi. Miejscowość słynęła m.in. z produkcji płaskodennych łodzi, a miejscowy port rzeczny odgrywał istotną rolę w spławianiu zboża i drewna do Gdańska.
W 1648 r. Dubienka, licząca ok. tysiąca mieszkańców i będąca jednym z największych miast regionu, została zniszczona przez Tatarów. W latach 1781 i 1787 król Stanisław August przebywał tu czterokrotnie; nadał odbudowującej się Dubience liczne przywileje. W 1789 r. stała się na krótko stolicą powiatu i województwa bełskiego.
18.07.1792 r. pod Dubienką podczas wojny w obronie Konstytucji 3 Maja została stoczona bitwa polsko-rosyjska. Wojskami Rzeczypospolitej dowodził generał Tadeusz Kościuszko.
Na początku II wojny światowej Dubienka utraciła prawa miejskie. Przed budynkiem magistratu Niemcy spalili akta, księgi ludności, kronikę miasta i plany, a burmistrz i rada miejska zostali pozbawieni władzy. W czasie okupacji niemieckiej miejscowość utraciła niemal połowę ludności, w tym wszystkich mieszkających tu Żydów, zamkniętych w 1942 r. w lokalnym getcie, a następnie zgładzonych w obozie w Sobiborze. W lipcu 1944 r. Dubienka została zdobyta przez wojska radzieckie.
Tablica na pomniku z czołgiem.
Nieczynna cerkiew w Dubience, w środku pusta.
Dorohusk - Polska
Dorohusk kojarzy się z przejściem granicznym z Ukrainą. Dorohusk-Jagodzin. Kolejki złożone z ciężarówek. Straż graniczna co 5 kilometrów. Jednakże oprócz tego jest jeszcze parę ciekawych miejsc.
Pałac barokowy z XVIII w., wzniesiony przez dziedzica Dorohuska Michała Maurycego Suchodolskiego na wysokiej skarpie nadbużańskiej. Obecnie obiekt jest wyremontowany, część pomieszczeń zajmuje biblioteka oraz ośrodek kultury i sportu. Przy pałacu pozostałości XVIII w. parku z klasycystycznymi nagrobkami kamiennymi rodziny Suchodolskich.
Maciej Suchodolski doprowadził do porządku zniszczone w czasie wojen kozackich i potopu szwedzkiego dobra, które wkrótce zaczęły przynosić dochody. Jego syn - Michał Małrycy Suchodolski- doprowadził majątek do rozkwitu. Nad Bugiem stanęła stocznia budująca komięgi służące do spławiania zboża i drewna do Gdańska. Staraniem właściciela król August III wydał 10 lipca 1750 roku przywilej lokacyjny na założenie miasta Dorohuska. Przywilej dawał miastu prawo odbywania 5 jarmarków rocznie i cotygodniowego targu w poniedziałki oraz herb - orzeł w koronie z mieczem trzymanym w prawym szponie i pierścieniem w lewym.
18 lipca 1792 roku wieś spłonęła podczas walki wojsk rosyjskich z korpusem księcia Józefa Poniatowskiego. Z tego okresu pochodzi mogiła 10 polskich żołnierzy pochowanych na "Górce" koło kościoła.
Kościół parafialny pw. Matki Boskiej i św. Jana Nepomucena – wzniesiony w 1821 z fundacji Jana Suchodolskiego, dziedzica Dorohuska, neogotycki, murowany, z częściowo zachowanym wcześniejszym barokowym wyposażeniem.
Koniec drogi, koniec Polski .. na linii drzew już Bug i Ukraina....
Pałac barokowy z XVIII w., wzniesiony przez dziedzica Dorohuska Michała Maurycego Suchodolskiego na wysokiej skarpie nadbużańskiej. Obecnie obiekt jest wyremontowany, część pomieszczeń zajmuje biblioteka oraz ośrodek kultury i sportu. Przy pałacu pozostałości XVIII w. parku z klasycystycznymi nagrobkami kamiennymi rodziny Suchodolskich.
Maciej Suchodolski doprowadził do porządku zniszczone w czasie wojen kozackich i potopu szwedzkiego dobra, które wkrótce zaczęły przynosić dochody. Jego syn - Michał Małrycy Suchodolski- doprowadził majątek do rozkwitu. Nad Bugiem stanęła stocznia budująca komięgi służące do spławiania zboża i drewna do Gdańska. Staraniem właściciela król August III wydał 10 lipca 1750 roku przywilej lokacyjny na założenie miasta Dorohuska. Przywilej dawał miastu prawo odbywania 5 jarmarków rocznie i cotygodniowego targu w poniedziałki oraz herb - orzeł w koronie z mieczem trzymanym w prawym szponie i pierścieniem w lewym.
18 lipca 1792 roku wieś spłonęła podczas walki wojsk rosyjskich z korpusem księcia Józefa Poniatowskiego. Z tego okresu pochodzi mogiła 10 polskich żołnierzy pochowanych na "Górce" koło kościoła.
Kościół parafialny pw. Matki Boskiej i św. Jana Nepomucena – wzniesiony w 1821 z fundacji Jana Suchodolskiego, dziedzica Dorohuska, neogotycki, murowany, z częściowo zachowanym wcześniejszym barokowym wyposażeniem.
Koniec drogi, koniec Polski .. na linii drzew już Bug i Ukraina....
Subskrybuj:
Posty (Atom)